Hedef, altı kolay doldurulur bir kelime.
Her ajansın hedefleri, onunla ilgili söyleyecekleri
var. Ama iyi bir okçu olmak için, okun “ardında”
durmak, ondan daha az görünmek ve okun
gölgesinde kalmak gerek. İşte bu zor.

Sürecin en değerli parçası.
İyi fikri kötü bir üretimle, iyi fırsatları acele bir
fikirle “harcamamanın” yolu. Fikirler önümüzden
hızla geçen bir sürü gibi.
Beklemek ve düğüm düğüm ilerlemek, kusursuz
bir finalin ta kendisidir.

Bütün sırrı; aldığını kontrollü ve disiplinli vermek
olan büyülü alışveriş. Nefes, saygın yerimizi,
yıllardır işgal etmenin sırrı.
Aldığımız her nefesi adilce geri vermek…
Üstelik büyülü bir melodi ekleyerek.

Zamana hakim olmak.
Plak ve CD, kadran ve ekran, mürekkep şeridi ve
kartuş, tuşlamak ve dokunmak. Analog ve dijital
dünyayı kavramak. Her iki dünyayı da bilen nadide
nesil olmanın tadını çıkarıyoruz.

Tutku; işimizi, zamanımızı, emeğimizi ve
sonucu tekrar tekrar sorguladığımız telaşlı
oda. İşin sahibini, muhatabını ve emektarını
kovalamak ve dayanıklı kalmak için çelik
topuklara ihtiyaç var.

Reklam bir canlı olsa; hava değil, hayal solurdu.
Sokağa değil de bir masala açılırdı
bütün pencereleri.
Dehşetli, hareketli, heyecanlı bir hayal dünyası.
Bazen kaçtığımız, bazen hep kaldığımız çocukluk evi gibi.

İyi reklam ajansı nedir?
Bazen en yaratıcı olan, bazen en hızlı olan,
bazen en ekonomik, bazen ürüne en çok
hakim olan… Sonuç, genelde E şıkkıdır,
“hepsi”. Ama hız, yine de, bu çağın en karşı
konulmaz beklentisi.

Reklamcılar için o kadar çok kullanılır ki,
sırtımızdan kanat çıksa şaşırmayız.
Oysa iyi reklamcılar hep inmeyi önemser.
İyi inmeyi…
Bir kez daha uçabilmenin ilk şartı odur aslında.

Yoldaki her engel aslında mutlu sonun parçasıdır.
Hazzın bedellerle tasarlandığını çok azı bilir.
Herkes tırmanır. Bazıları zirveyi görür.
Çok azı yerinin hakkını verir.

İlk temas risk, son yüktür daima.
Ve küçük bir dokunuş her şeydir bazen.
O küçük dokunuşa hakkını verecek
bir de “büyük” gerekir.
Bazen yolu açan, bazen yol yapan.
Her teması iz bırakacak bir büyük…